Gedicht dat aansluit op het schilderij WALK AWAY, 2009

Stuifsneeuw

Als ze op witte voeten oversteekt
verdwijnt ze om en om
op het zebrapad.
Buiten valt ze weg,
binnen smelt ze zonder geluid.
Poeder plakt tegen het glas, 
verweerde wangen wachten. 
Ze droomt door plafonds en zolders heen, 
verlaat de tuin 
waarin ze vroeger vlinders plantte.
De kamer danst, en niemand meer
die haar optilt.

Josée Agra
WWW.JO-SEEART.NL